αερόφυτος

-η, -ο Βοτ.

όρος, ο οποίος χαρακτηρίζει κυρίως σποριόφυτα, που ζουν έστω και σε μια φάση τής ζωής τους στην κυριολεξία μέσα στον αέρα, π.χ. σπόρια μυκήτων, οργανίδια λειχήνων ή βρύων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ελληνογενές < αήρ + φυτόν, πρβλ. γαλλ. aerophyte].